سي و هشت هفته
سي و هشت هفته عزیزدل مامان...
عشق کوچولوی دوست داشتنی من،
سی و هشتمین هفته با هم بودنمون رو به اتمامه ....
داریم به روز موعود می رسیم...
به لحظات قشنگ دیدار نزدیک می شیم...
دو هفته دیگه به امید خدا روی ماهتو می بینیم.
امروز رفتم پیش خانم دکتر و دیدم که تو سفت و سخت سنگرتو حفظ کردی و به این زودی ها خیال اومدن نداری ولی ما که دیگه طاقت نداریم نفسم...
عسلم ........
عروسکم ........
قرار شد که به روش سزارین به این دنیا پا بزاری...
از حالا کلی اشک ریختم که دیگه تو شکمم نیستی بعدا که سر به سرم بزاری،
لگدم بزنی....قلقلکم بدی...و سکسکه کنی...بخوابی و آروم بگیری...بعد اینکه بستنی خوردم هی قر بدی تو دلم...
آره دلم بدجور هوای این کاراتو می کنه فقط خوشحالم که به جاش همش دیگه جلوی چشممی و می تونم عطر وجود نازنینت رو استشمام کنم...ببوسمت و هستیم رو فدات کنم
دخترکم .. خودت هم دعا کن مامانی که انشالا همه چی به خوبی پیش بره و تو زیباترین هدیه خدا رو به زودی در آغوش بگیرم
همسفر کوچولوی تمام دقایق چند ماه گذشته ام !دوستت دارم ....بی تاب دیدنتم
