هفته 27

عسل مامانی حالت خوبه؟ 

 با این تکون های شیرینت عشق دنیا رو یه جا تو دل من و باباییت می ریزی!

فدای اون قد و بالای نازت بشم مامانی که داری روزای اخر مهمونیتو تو کلبه دل مامانی می گذرونی......

وقتی رفتم سونو بازم طبق معمول هزار تا فکر و خیال بد تو ذهنم داشتم که وقتی رو تخت دراز کشیدم و دیدم که چه جوری قلبت برای زندگی من و بابا تند تند می زنه چنان حالی شدم که مونده بود های های گریه کنم.  بابایی هم چنان دقیق به تپشای قلب مهربونت نگاه می کرد که دیدن چشماش برای من به اندازه شیرینی صدای قلب تو عسلکم.

عسل زندگی ما! کوچولوی 1 کیلو 100 گرمی من، تو سونوگرافی اقای دکتر گفتن که تو 27 هفته ای هستی و من می تونم تا دو ماه دیگه چهره نازتو ببینم. اینقده ناز و خوشگل تو دلم می چرخیدی که خدا می دونه! البته سر خوشگلت بالا  و تا کنار معدم بود و پاهای کوچولو و نازت پایین.... درست حرکاتت مثل مامانیه!

عجیب و غریب می خوابی و حرکت می کنی!     

 اره عسل دلممممممممم

نمی دونی چه حال خوبیه که بدونی فقط چند وقت دیگه مونده تا شیرین ترین میوه زندگیتو بغل کنی و لبای ناز و قرمز و کوچولوشو ببوسی.

عسل من، همه عشق من، شکوفه گیلاس من، دعا کن دعا کن مامانی تا این روزای اخرمون هم به خوبی و خوشی بگذره و سخت ترین انتظار زندگی منو بابایی به پایان برسه،

ببخش مامانی اگه دیر به دیر وبلاگتو اپ می کنم و خیلی وقت نمی کنم

خدای مهربونم شکرت همین جا با دستای کوچولوی عسلم ازت خواهش می کنیم که به همه خاله هایی که منتظر نینی هستن یه فینگیلی خوشگل عطا کنی.

عسل نازنینم بی صبرانه منتظر دیدن چهره نازتم.