استقلال طلبی!
استقلال طلبی! این روزهای من پر شده از...
"بگذار خودم برش دارم"
"بگذار خودم بخورم"
"بگذار خودم بپوشم"
"بگذار خودم بیارم"
بگذار ...بگذار...بگذار...خودم...خودم ...خودم...
اگه خدای نکرده چیزی رو بدون اجازه با بزور ازش بگیرم داد میزنه:"بگذار خودم بدم!!!!" بعد ازم میگیره و دوباره بهم میده ...این درحالیه که مثلا سر دادن اون چیز نیم ساعت براش صحبت کردم و به انواع روش ها ازش خواستم بهم بده و نداده...
یکی از کتاب های می می نی را آوردم بخونیم تا سرش گرم باشه. به خطوط اطراف می می نی نگاه میکنه میگه مامان می می نی خورشید شده؟!
کتاب هتی هیس هیس را آوردم بخونیم میگه مامان من دم هتی را گاز بگیرم؟! میگم مامان جون مگه شما تمساحی؟! میگه نهههههههه من دیوم!!!!!
اگه یکم صحبت کنه و من سرم به کاری گرم باشه بهش توجه نکنم میاد بهم میگه:" مامان بیا بشین با هم حرف بزنیم"
جدیداً به همه کلمات حرف «ه» را اضافه میکنه!
مثلاً میگه:
مامان بیا هُدم بده: مامان بیا هولم بده! (موقع سوار شدن سه چرخه)
مامان بیا هادم بده:
مامان بیا یادم بده!
این جاهِ منه: 
این جای منه!
من نمی تونم ها برم:
من نمی تونم راه برم!
خلاصه بساطی داریم با این استقلال طلبی و حرف هههههههههه
برای ه هم که اونا کلا نمیگن ه رو 
و دیگه تصور کن اسم سهند که توش ه داره رو چی میگن 
منم وقتی عسل غلط میگه دلم میخواد گوش بدم و درستش را یادش ندم
من دیوم
چه بانمک
واسه همین خیلی کمتر وقت میشه که بیام.
خونه هم که نگو
یه سر دارم هزار سودا.
نمیدونی چجوری داره روزها میگذره و نمیفهمم هیچی اصلا!
ولی خیلی خیلی خیلی دلم برای تو و عسل جونم تنگ شده بوددددددددد
ممنون از کامنت های پرمحبتت خانم خوشگل 
