بخشی از علاقه های عجیبت در 2 سال و 2 ماهگی
بخشی از علاقه های عجیبت در 2 سال و 2 ماهگی بعد از مادر شدن زیاد خوندم و شنیدم که هر بچه ای یجوره و علاقه های خاص و خلقیات منحصر به فردی داره و حتی دوتا بچه ای که به نظر شباهت های زیادی دارن هم در عمل هرکدوم برای خودشون خاص هستن و وقتی به توصیه استاد عزیزم شروع کردم به ریز نوشت های روزانه ... باعث شد بپذیرم که برخلاف خیلی از بچه ها هم سنت هستی
مثلاً یک جا خوابیدن رو دوست نداری تا جایی که از دو ماهگی با پشت کله عقب عقب زیر مبل و میز و ...تفحص کردی ....
به جای ماشین سواری پیاده راه رفتن و ویراژ دادن تو خیابون رو دوست داری...
اینکه نمی ترسی مطلقا از هیچ چیز و سر این موضوع من چقدر حرص می خورم!!!!
در قالب ها فرو نمیری به جای بغل گرفتن یک عروسک خوشگل موشگل و فانتزی عجیب ترین و شلخته ترین عروسک را انتخاب میکنی و هنوز هم هیچ عروسکی نداری که بهش وابسته باشی و از محروم شدن ازش ناراحت بشی...
اینکه در بعضی مهمانی ها ساکت ترین و کم حرف ترین فرد جمع را برای هم نشینی انتخاب میکنی...
اینکه اگر سرتاپای لباست خیس و شنی و گلی باشه چنان غرق بازی و لذتی که هیچ برات مهم نیست...
اینکه از ناشناخته ها استقبال میکنی...از حیوانات و کرم ها و ملخ ها و هرجور جانور دیگه...
اینکه از نمایش خودت هیییییییییچ خوشت نمیاد... و در مقابل درخواست دیگران تا میل خودت نباشه شعری نمیخونی...
اینکه برخلاف خیلی از بچه ها به کارتون ها و برنامه های طنز نمیخندی...فقط چشم میشی و گوش... چنان با دقت نگاه می کنی که بعد از شش، هفت ماه گاهی چیزی از میان ان برنامه ی خاص برایمان بروز میدی که حیرت میکنیم...
اینکه اینروزها مستند های حیات وحش را به همه چیز ترجیح میدی و کلی از دیدن حیوانات مختلف ذوق میکنی... وقتیکه پنگوئن ها را در بیابان نشان میداد ازم پرسیدی: مامان لیییلا این چیه؟ و با شنیدن جواب من که این پنگوئنه مامان جان ... با هیجان گفتی: آهاااااااااان!!!!
در کنار تمام این علایق عجیب و غریب غذاخوردن با دست و برچیدن و جدا کردن دانه های غذا را هم پذیرفتم. اینکه لقمه ی نان و پنیرو گردویت اول گردوهایش بعد پنیرش و سرانجام نانش خورده شود...
به تمام علاقه های عجیبت باید علاقه به غذا خوردن در قابلمه آنهم با کفگیر و البته آب خوردن در کاسه را هم اضافه کرد..
اما دخترک من بدان که این تفاوت ها امتیازی که نیست هیچ .... بلکه باعث سخت شدن زندگیت در اجتماع میشود اینکه از حالا به هرکسی بوس نمیدهی و آغوش هایی که برای بغل کردنت باز میشوند را خالی رها میکنی و یا اینکه از دیگران هم توقع داری که مثل ما در هرچیز نظرت را بپرسند برای هرکسی پذیرفتنی نیست...اما همیشه خودت باش دخترم...همینطور معصوم و مهربان و مقاوم .
لب تابم را داداشی به امانت برده
برای این که من تو خونه نشینم پای نت و به عسل و البته درس برسم بردن
از طرف من دختر خوشگل و باهوشتون و ببوسین 
آخه اطرافیان من هر چی مادرشون بزاره جلو دستشون سه سوته قورت دادن
آره همیشه آغوش های باز را خالی میذاره
عسل فقط مال منه
و از زبان خود علی خوشتیپ داماد عزیزم بود
عدسی و آبگوشت و لوبیا و... ببینه فرار میکنه. 
حالا منتظر رمز میمونیم تا ببینم گل پسرتون چکارا کرده
یا خیلی رفتارای خاصصصصص
