باز آمدیم
روزشماری میکردم تا باز هم بنویسم... تا بیایم دمی در این خانه ی مجازی بنشینم سر بر شانه ی خاطرات دور بگذارم... بوی کودکی ها را استشمام کنم... و بر غصه های کوچک نخ نمای قدیم بخندم...
اینجا نیمی از جان من است... نماد تمام لحظات بودن با فرزندانم...
***** کلی نوشته بودم پرید یه فرصت مناسب دوباره مینویسم
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی