درد تا مغز استخوان آدم فرو می‌رود گاهی
درد تا مغز استخوان آدم فرو می‌رود گاهی
امروز 43 روزی است که دایی مهربانم از پیشمان رخت بر بسته است و در زیر خاک و سنگ قبری که نمادی از اوست آرام گرفته است .
دایی مهربانم 43 روز گذشت ، تشییعت کردیم ، سوم و هفته برایت برگزار کردیم ، مراسم چهلمین روزت را برگزار کردیم، گریه کردیم ، غصه خوردیم به خویشتنمان دلداری دادیم ، به همه مان دلداری دادند اما هر لحظه آرام وقرار نداشتیم، آنقدر که برای فرار از محدودیت ذهنیمان خویشتن را به دیوانگی میزدیم تا از یادمان نروی و قول میدهیم که هرگز از یادمان نروی تا به تو برسیم که حتما میرسیم !!!
به همه مقدسات قسم تحمل فهم نداشتن تو برایمان سخت سخت است ، آخر نبودنت است که بودنت را توصیف می کند !
اولین عید بعد از رحلتت خیلی نزدیک است !! اما جای خالیتو چه کنیم ؟ چه کنیم ؟ چه کنیم ؟
یادت به خیر عزیز از دست رفته ، یادت همیشه گرامی است .
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
خودش که رفت شاید راحت شد هر وقت یاد خانمش و بچه ای که قراره دنیا بیاد می افتم خیلی بغضم میگیره هر روز تو اداره براش گریه میکنم و برا خودش قران میخونم امیدوارم خدا جای خوبی اون دنیا بهش بده این دنیا که خیلی زجر کشید 
روزی که زایمان میکنه رو نمیدونم چه جوری میخواد تحمل کنه بدون همسرش
ممنون از ابراز همدردیتون
